حیرانی – در تو پایان نیست، آغازی دگر باید تو را

ای صنم بی تو شدم بی سر و سامان شب و روز	من غزل خوانم و حیران و پریشان شب و روز
چرخ گردون ز توام کرد جدا بعد الست	گشته ام در غم تو بی دل و ویران شب و روز
واله و بی دل و سودایی و مفتون و اسیر	شده ام بهر وصال تو چه آسان شب و روز
شاهد و ساغر و پیمانه و میخانه خراب	من خراب تو شدم ای مه تابان شب و روز
کرده ام من گذر از خرقه ی پشمین ریا	غرقه ام من به یم حیرت و حیران شب و روز
زده ام فالی و حافظ سخن از وصل نگفت	عهد کردم که زنم فال فراوان شب و روز
ساقیا باده ی پیرافکن و مردانه بیار	تا نگویم دگر از فرقت و هجران شب و روز

مصطفی – 1392/12/6