فوریه 2014 – در تو پایان نیست، آغازی دگر باید تو را

فوریه 25, 2014

حیرانی

ای صنم بی تو شدم بی سر و سامان شب و روز	من غزل خوانم و حیران و پریشان شب و روز
چرخ گردون ز توام کرد جدا بعد الست	گشته ام در غم تو بی دل و ویران شب و روز
واله و بی دل و سودایی و مفتون و اسیر	شده ام بهر وصال تو چه آسان شب و روز
شاهد و ساغر و پیمانه و میخانه خراب	من خراب تو شدم ای مه تابان شب و روز
کرده ام من گذر از خرقه ی پشمین ریا	غرقه ام من به یم حیرت و حیران شب و روز
زده ام فالی و حافظ سخن از وصل نگفت	عهد کردم که زنم فال فراوان شب و روز
ساقیا باده ی پیرافکن و مردانه بیار	تا نگویم دگر از فرقت و هجران شب و روز

مصطفی – 1392/12/6

فوریه 18, 2014

مضراب بی قرار

ساقی بیار خم را، پر کن صراحی ام را	میخانه کن مهیا، با آن می مهنا
مطرب بزن به تارت، مضراب بی قرارت	شاید رسد بشارت، زان عشق عالم آرا
مغنی رسان نوایی، زان حنجر خدایی	با بانگ خوش صدایی، آهنگ نوش بادا
پیر مغان شنیده، آن نور هر دو دیده	دوش از سفر رسیده، نزدیک کوچه ی ما
از بوی طره مستم، دستی رسان به دستم	من ز عشق او نرستم، ساقی رسان سبو را
ماییم و عشق رویش، دائم به جستجویش	گویی رسیده بویش، از دور دست صحرا
صبری به کف نمانده، که این عشق نیمه مانده	جان را به لب رسانده، در وصل آن معلا
صبرم فزون کن ای عشق، غم را برون کن ای عشق	یا تن به خون کن ای عشق، یا وصل او مهیا

مصطفی – 1392/11/29 – تقدیم به کیوان خانی