از هر خبر که می رسد از ره مشوشیم |
یک جام، پر ز بی خبری ده که سرکشیم |
زان لوطیان بی غم پر گوی دم مزن |
شاید که زین خرابه پر فتنه پرکشیم |
از سفلگان عافیت اندیش فتنه خیز |
ما غرق فتنه ها چو سپندی بر آتشیم |
در جام ما به جای می ناب خون مریز |
خود در درون فتاده به خون چون سیاوشیم |
از دوری نگار پری چهره خسته ایم |
دیگر غم فراق حضورش نمی کشیم |
یارب به عزتت برسان آن نگار ما |
شاید که جرعه ای ز عدالت به سر کشیم |
و ز روبهان خرقه کُش زاهد زمان |
ما را رهان که طالب یک یار بی غشیم |
مصطفی – 1388/5/1