در تو پایان نیست، آغازی دگر باید تو را
نوشتهها و شعرهای مصطفی نقیپورفر
آذر با جان
آذر بى جان
آذربايجان
و همه
مشغول نام نويسى
شهرت
بر روى نفسهاى آخر
دخترك غرق شده اند
آرامتر
اينجا سفره اى پهن است.
…
صداى مرگ شما
بزم شان را مى خراشد
…
چه سلفى خوبى ميشد
با ناله آخر شما گرفت
و به پوسترش
حتما
جايزه پوليتزر حماقت را
به رايگان مى دادند
با تيترِ
“خانه هاى ويران،
خواجه هاى اخته سياست”
…
آذر با جان
آذر بى جان
آذر را چه به جان
اينجا انتخاباتى روشن است
و جانهايى خاموش
مصطفى – ١٣٩٦/١/٢٧
آن شب به بسترش
افتاد چون جسد
دستان بی رمق
پاهای بی توان
چشمان بی فروغ
خيره به سوی سقف
لبهای خسته نیز
تنها و بسته، خشک
در حسرت نفس،
مرگی به روی او
افتاده بود و سخت
در خود فشرده تنگ
او هم كرخت و لَخت
راه تنفسش
بسته ست و حنجرش
در حسرت صدا
در حسرت هوا
با بوسه های مرگ
لبهای خسته اش
هر لحظه خسته تر
راه گلوی او
هر لحظه بسته تر
بر روی سينه مرگ،
او خيره سوی سقف
فرياد می کشید
بی حرف و بی صدا
باشد كه لحظه ای
برخيزد از برش
و ز دست خویشتن
سازد رها تنش
اما هوا نبود،
حرفی صدا نبود
فرياد بی هوا، فریاد بی صدا
گويي كه تارها
در عمق حنجرش
خشكند و بی صدا
در حسرت هوا
در حسرت صدا
راه گلوی او
بسته است و او هنوز
فرياد می زند
فرياد بی هوا
فریاد بی صدا
شايد كسی دگر
برخيزد و دمی
او را رها كند
با جرعه ای هوا
با ذره ای صدا
نوميد می شد او
هر لحظه می گذشت
از يك نفس هوا
از جرعه ای صدا
ناگاه مرگ و ترس او را رها نمود
با يك نفس هوا
صاحب صدا نمود
برخاست مادرش
در او نگاه كرد
گويی كه بی صدا
از او سوال كرد
گفتش كه هيچ نيست
آسوده باش و باز
آسوده تر بخواب
آسوده تر ز ماه
هرگز نمی رود
از ياد وی دگر
آن شب كه بسترش
آغوش مرگ بود.
تقدیم به بچه هایی که گاهی در خواب هم آغوش مرگ (بختک) می شوند.
مصطفی – 1392/10/05
| تشنه ام آب، العطش للماء |
| لب ترک خورده، کام عطشان است |
| اسبهای حریف در حمام، |
| کودکانی شکم به روی سراب |
| خرده مردان روبرو مسرور، |
| مست از مشکهای آب و شراب |
| طفلکی تشنه می سپارد جان، |
| دشمنانی نشسته در مرداب |
| هر که سازد ز خیزران تیری، |
| بهر پر کردن شکم ز ثواب |
| …. |
| از چه گویند آب نایاب است |
| مشکها پر ز آب و شط در موج، |
| گرچه گرمای آسمان در اوج |
| آب بر روی اسبها جاریست، |
| گرچه یک طفل تشنه در زاریست |
| تیرها آب خورده در سفرند، |
| حلقها تشنه کام می نگرند |
| …. |
| تشنه ام آب، العطش للماء |
| آسمان هرم آتشست و جنون |
| و زمین قطعه قطعه غرقه ی خون |
| این چه رسمیست ای جماعت دون |
| شیخهای حریص تشنه به خون |
| پدری شرمسار آب کنون |
| ارباً اربا دل از درون و برون |
| …. |
| تشنه ام آب، العطش للماء |
| چشمها پر شدست از یم اشک |
| شط پر از تیرهای تشنه به مشک |
| دست ها از تن تو در حذر است |
| و عمودی که رو بسوی سر است |
| تیرها را مگیر در آغوش |
| در تنت چشمه ها شدست به جوش |
| کودکان، انتظار و مشتاقی |
| باز آ سوی خیمه‌ها ساقی |
| که نمانده‌ست طاقت داغی |
| مشک هم شد دچار بی آبی |
| نیستم تشنه دیگر ای ساقی |
| نیستم تشنه دیگر ای ساقی … |
| …. |
مصطفی – 1392/10/1
دوباره آب و تشنگی، دوباره آب
نگاه من ز دیدن تلالو اش شکسته باز
پر از صدای العطش، پر از کبوتران طف
دوباره پر سرودن نگاه دل شکسته ها ست
دوباره آب
صدای کودکانه ای ز دور دست،
چقدر این صدا پر از شکایت است.
و جان من پر از صدای هق هق جوانه ها
صدای بیکرانه ای درون جان من رهاست
دوباره آب، دوباره یک پیاله آب،
بیا بنوش کودکم
بیا بنوش
بیا که باز هم نوازشت کنم
دوباره باز تشنگی، دوباره آب
دوباره باز تشنه ام
دو دست خویش را پر از پیاله کرده ام
پیاله ها پر از نگاه
نگاه دلشکسته ای درون آب مانده است
پر از لبان تشنه است
تو ای ترانه ی وفا
تو ای پر از سرودن عطش بیا،
بیا ز دست من بنوش
بیا بنوش
ز من بگیر یک دم این بهانه های گریه را
پر از صدای کودکان تشنه ام
دوباره باز تشنه گی
دوباره باز…
مصطفی -1392/8/23 – عاشورای محرم 1435