برچسب: شعرنو

حالم خراب است،

خراب خراب،

خراب خراب

و تو تنها روزنه ى اميدى در كورسوى سرنوشتم

بسراى ترنم ساده ى چشمهايم را

آسوده و رها

قافيه خود خواهد آمد

اگر تو بخواهى رديف ميشود كلمات ذهن سرخورده ى طبعم

بسراى هر سكوت پر تلاطم شبهاى روشنت را

مصطفى – ١٣٩٣/١٠/٩

تو بالفعل ترین غزل ناخوانده ی منی

فارغ از فاعلات و مفاعیل و فعلن

و من

مجنون نگاه شاعرانه ات

سرگرم شکستن قافیه ها

ردیف نمی شود ردیفهای احساسم

گرفتار تطاول ایهام نوشته های روزمره گی و روز مرگیم

بخوان نگاه مرا

و داروی شعری برایم تجویز کن

ای شاعرانه ترین طبیب سرخوش بالفعل من

…

مصطفی – 1393/10/8

صداى تو مى آيد

از دوردست پنجره ها

آرام و رها

سكوت معنى توست

و پرسش من

نگاه شبانه ام سخت است و ساختگى

سراب است

ولى تو اصل اصلى

صداى آمدنت

نوازش نسيم وار سهره و سار

انگار اينجايى

و آغوش خالى من گرم صداى نگاه توست

نسيم بهانه اى ست براى نوازشهايت

ساده، مهربار و آرام

سكوت شده ام از بس كه نيامدى،

سراب و هبوط

نشنيدن و ديده نشدن

قحط قحط قحط

و تو نيامدى

صداى تو مى آيد،

بى تو و چشمانت

و من گرم نوازش برنده ى اشكهايم

مچاله ى سراسيمگى سخن

بى حرف و كلمه و آواز

سكوت، سكوت و سكوت

منتظر باران

منتظر فرياد برگهاى خشك حياط پشتى دلم

گاهى سر كوچه ى خوابهايم بيا،

آرام و مغرور و ساده

رهاى رهاى رها

همراه خش خش برگهاى پاييزى

همراه انتظار خورد و خسته ى من

گاهى زنگ خانه ى مرا هم بزن

گاهى فقط

گاهى

آهسته و رها

….

مصطفى ١٣٩٣/٩/١١

آن شب به بسترش

               افتاد چون جسد

                         دستان بی رمق

                                 پاهای بی توان

چشمان بی فروغ

         خيره به سوی سقف

                    لبهای خسته نیز

                            تنها و بسته، خشک

                                   در حسرت نفس،

مرگی به روی او

        افتاده بود و سخت

              در خود فشرده تنگ

                      او هم كرخت و لَخت

 راه تنفسش

         بسته ست و حنجرش

                       در حسرت صدا

                              در حسرت هوا

 با بوسه های مرگ

      لبهای خسته اش

              هر لحظه خسته تر

 راه گلوی او

                هر لحظه بسته تر

 بر روی سينه مرگ،

        او خيره سوی سقف

                 فرياد می کشید

                       بی حرف و بی صدا

باشد كه لحظه ای

          برخيزد از برش

               و ز دست خویشتن

                          سازد رها تنش

 اما هوا نبود،

حرفی صدا نبود

فرياد بی هوا، فریاد بی صدا

 گويي كه تارها

         در عمق حنجرش

               خشكند و بی صدا

                         در حسرت هوا

                             در حسرت صدا

 راه گلوی او

      بسته است و او هنوز

                  فرياد می زند

                        فرياد بی هوا

                             فریاد بی صدا

 شايد كسی دگر

       برخيزد و دمی

               او را رها كند

                       با جرعه ای هوا

                             با ذره ای صدا

نوميد می شد او

      هر لحظه می گذشت

               از يك نفس هوا

                        از جرعه ای صدا

 ناگاه مرگ و ترس او را رها نمود

             با يك نفس هوا

                    صاحب صدا نمود

 برخاست مادرش

           در او نگاه كرد

                    گويی كه بی صدا

                             از او سوال كرد

 گفتش كه هيچ نيست

            آسوده باش و باز

                      آسوده تر بخواب

                               آسوده تر ز ماه

 هرگز نمی رود

          از ياد وی دگر

                   آن شب كه بسترش

                             آغوش مرگ بود.

 

تقدیم به بچه هایی که گاهی در خواب هم آغوش مرگ (بختک) می شوند.

مصطفی – 1392/10/05

مصطفی – 1392/10/1

دوباره آب و تشنگی، دوباره آب
نگاه من ز دیدن تلالو اش شکسته باز
پر از صدای العطش، پر از کبوتران طف
دوباره پر سرودن نگاه دل شکسته ها ست
دوباره آب
صدای کودکانه ای ز دور دست،
چقدر این صدا پر از شکایت است.
و جان من پر از صدای هق هق جوانه ها
صدای بیکرانه ای درون جان من رهاست
دوباره آب، دوباره یک پیاله آب،
بیا بنوش کودکم
بیا بنوش
بیا که باز هم نوازشت کنم
دوباره باز تشنگی، دوباره آب
دوباره باز تشنه ام
دو دست خویش را پر از پیاله کرده ام
پیاله ها پر از نگاه
نگاه دلشکسته ای درون آب مانده است
پر از لبان تشنه است
تو ای ترانه ی وفا
تو ای پر از سرودن عطش بیا،
بیا ز دست من بنوش
بیا بنوش
ز من بگیر یک دم این بهانه های گریه را
پر از صدای کودکان تشنه ام
دوباره باز تشنه گی
دوباره باز…

مصطفی -1392/8/23 – عاشورای محرم 1435