برچسب: العطش

آخر غروب پر ز غم ات می کشد مرا	وین قصه ی پر از الم ات می کشد مرا
دریای دشمنان بخون تشنه، ای غریب	یاران با وفای کم ات می کشد مرا
نجوای عاشقانه ی یاران منتظر	غوغای آن شب حرم ات می کشد مرا
آب فرات و العطش و مشک و ساقی ات	دستی که مانده بر علم ات می کشد مرا
فریاد هل منی … که کشیدی بر آسمان	آن خطبه ی پر از قسم ات می کشد مرا
ای تشنه، دشنه ای ز قفا می کشد تو را	خونابه ی سرشک و دم ات می کشد مرا
دشنام و سنگ و آتش و جولان خیزران	بر اهل بیت محترم ات می کشد مرا
اصلاح دین نشد به جز از بذل جان تو	ای معنی سخا، کرم ات می کشد مرا
شعرم برای داغ تو هیچ است و هیچ نیست	هر بند شعر محتشم ات می کشد مرا

مصطفی – 1393/08/15 – 12 محرم 1436

مصطفی – 1392/10/1

دوباره آب و تشنگی، دوباره آب
نگاه من ز دیدن تلالو اش شکسته باز
پر از صدای العطش، پر از کبوتران طف
دوباره پر سرودن نگاه دل شکسته ها ست
دوباره آب
صدای کودکانه ای ز دور دست،
چقدر این صدا پر از شکایت است.
و جان من پر از صدای هق هق جوانه ها
صدای بیکرانه ای درون جان من رهاست
دوباره آب، دوباره یک پیاله آب،
بیا بنوش کودکم
بیا بنوش
بیا که باز هم نوازشت کنم
دوباره باز تشنگی، دوباره آب
دوباره باز تشنه ام
دو دست خویش را پر از پیاله کرده ام
پیاله ها پر از نگاه
نگاه دلشکسته ای درون آب مانده است
پر از لبان تشنه است
تو ای ترانه ی وفا
تو ای پر از سرودن عطش بیا،
بیا ز دست من بنوش
بیا بنوش
ز من بگیر یک دم این بهانه های گریه را
پر از صدای کودکان تشنه ام
دوباره باز تشنه گی
دوباره باز…

مصطفی -1392/8/23 – عاشورای محرم 1435