تصنیف ای پری بازآ

ای پری بازآ

‏به خواب من در

‏کنج تاریکم

‏شو مهتاب من

‏تا در این زندان،

‏بگویم با تو

‏از غم هجرانم

‏ای طبیب جانم

‏بی سر و سامانم

جانم طبیبم

‏وصل تو درمانم

‏ای طبیب جانم

منم درمانده

از نگاه تو

دلم جا مانده

در کنار تو

تو بیرونی از

این حصار غمبار

مانده ام دل افگار

بیش از این میازار

ای حبیب و ای یار

عاشق دل افگار

می‌دهد ساقی

جام مشتاقی

کآتش داغی

در درون باقی

را فروبنشاند

ولیکن دیگر

ندارد سودی

دل سوزانم

 ندارد دودی

ای طبیب جانم

راحتی بر جانم

ای سر و سامانم

چه دارم توشه؟

اشک و آه تو

فزون تر گشته

درد و داغ تو

به جانم مانده

این فراق تو

پری جانم

ای طبیب جانم

وصل تو درمانم

خسته از هجرانم

جانم طبیبم

ای طبیب جانم

ای طبیب جانم

مصطفی – اول آبانماه 1397

باران پاییزی

دوباره عاشقانه ای، دوباره بی بهانه ای

دوباره پر سرودن هزار و یک ترانه ای

تو شوق هر سخاوتی، پر از سرود رحمتی

جهانی از طراوتی به هر گل و جوانه ای

ترنمی جوانه را، تبسمی ترانه را

تو بغض بی بهانه را، کرانه ای کرانه ای

بیا به رقص ماه نو، به خنده ی نگاه نو

بیا که بر سرودنم فروغ جاودانه ای

سرت سلامت ای صبا، ز کوچه ی نگار ما

نمی دهی خبر چرا، که سر دهم ترانه ای

ببار و بر من این عطش، به وصل یار حور وش

نشان و بی نشانه را رسان تو یک نشانه ای

ببار بر غم و محن، بیار جان ز لب به تن

که بازگردد این سخن، به شعر عاشقانه ای

مصطفی – 1397/07/14