بهار شد دمی از آستانه بیرون شو |
چو بلبلان غزل خوان باغ، مفتون شو |
رها کن این همه غم پشت سال پارینه |
سماع کن به تقلای سار و مجنون شو |
شکوفه شو، سره شو، سار شو، قناری شو |
ز شادی و طرب نوبهار مشحون شو |
ترانه پر شده در آسمان دشت و دمن |
چو خنده سحری لاله وار گلگون شو |
به خنده می طلب از روزگار حقه خویش |
بسان دخترکی پر شرار میگون شو |
اگر کم است محبت در آسمان رفیق |
بیا و بر دل آن گلعذار کارون شو |
ببین که جمله آفاق در دگرگونیست |
در این بهار دگرگون، دمی دگرگون شو |